O klasach integracyjnych

„Każde dziecko ma prawo do szczęścia i swego miejsca w społeczeństwie”

Maria Grzegorzewska

Na czym polega integracja w szkole?

Integracja jest nowym modelem oświaty i całkowitym przeciwieństwem segregacji dzieci sprawnych i tych o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Kształcenie i wychowanie integracyjne polega na organizacji wspólnego kształcenia i wychowania uczniów pełnosprawnych i o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Głównym celem takiego kształcenia jest stworzenie warunków do optymalnego, maksymalnego i wszechstronnego rozwoju zarówno intelektualnego jak i emocjonalno-społecznego tych uczniów.

Klasa integracyjna – co to właściwie jest?

• Klasa integracyjna to klasa, do której uczęszczają uczniowie pełnosprawni oraz posiadający specjalne potrzeby edukacyjne. Taka klasa ze względu na swoją specyfikę nie może być liczna. Zgodnie z ustawą o systemie oświaty liczba uczniów powinna wynosić od 15 do 20, w tym od 3 do 5 uczniów posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego.
• Ilość godzin dydaktyczno – wychowawczych jest taka sama jak w pozostałych klasach na danym poziomie edukacyjnym. Klasy integracyjne realizują podstawę programową kształcenia ogólnego w oparciu o obowiązujące w szkole podręczniki. Nie ma innych książek, nie ma też innego programu nauczania. Obowiązuje taki sam program nauczania, jak w każdej innej, równoległej nieintegracyjnej klasie.
• Uczniowie, którzy posiadają orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego realizują ten sam program co reszta klasy. Jest on jednak odpowiednio dostosowany i modyfikowany na bieżąco przez pedagoga wspomagającego, który ma na względzie indywidualne potrzeby i możliwości każdego dziecka posiadającego orzeczenie.
• Uczniowie klasy integracyjnej pracując na lekcji opierają się na tym samym temacie lekcyjnym, nie ma podziału na uczniów pełnosprawnych i niepełnosprawnych. Wszyscy współtworzą tę samą jednostkę lekcyjną, ale w stopniu zależnym od możliwości intelektualnych.
• W tego typu klasie pracuje dwóch pedagogów – nauczyciel prowadzący (nauczyciel przedmiotu) oraz pedagog wspomagający, czyli nauczyciel posiadający specjalne przygotowanie pedagogiczne do pracy z uczniami o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Nauczyciel ten zazwyczaj pełni rolę wychowawcy klasy, zwłaszcza w klasach 4-8. Pedagog wspomagający jest obecny na większości lekcji i jego zadaniem jest wspieranie i wspomaganie uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w nabywaniu nowych wiadomości i umiejętności.
• Na terenie szkoły uczniom posiadającym orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego organizuje się zajęcia rewalidacyjne. Są to zajęcia specjalistyczne, na których realizuje się zalecenia poradni psychologiczno – pedagogicznej. Są one prowadzone przez pedagogów posiadających odpowiednie przygotowanie pedagogiczne (oligofrenopedagogów, tyflopedagogów, surdopedagogów), psychologa bądź logopedę.
• Nauczyciel wspomagający współpracuje z innymi nauczycielami, a także specjalistami pracującymi w szkole – logopedą, pedagogiem szkolnym oraz psychologiem. Opracowuje dla każdego ucznia o specjalnych potrzebach edukacyjnych tzw. IPET – czyli Indywidualny Program Edukacyjno – Terapeutyczny. IPET zawiera cele, metody i formy pracy z uczniem niepełnosprawnym.

Główne zadania klasy integracyjnej to:

• integrowanie uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych z pełnosprawnymi rówieśnikami
• nauczanie wielopoziomowe w ramach wspólnego programu nauczania poprzez modyfikowanie go do potrzeb i możliwości konkretnego ucznia
• stymulowanie rozwoju ucznia niepełnosprawnego i przygotowanie go do pokonywania trudności w życiu społecznym
• nauczanie tolerancji, życzliwości, akceptacji, zrozumienia oraz otwartości na potrzeby innych ludzi
• przełamywanie stereotypów i uprzedzeń na temat osób niepełnosprawnych
• skupianie się na mocnych stronach dziecka, a nie tylko na jego ograniczeniach i słabościach – dążenie do przezwyciężania trudności
• dostrzeganie w każdym uczniu zdolności i umiejętności – wiara w jego możliwości
• poszukiwanie nowych metod i form współpracy z uczniem

System oceniania w klasie integracyjnej

W klasie integracyjnej na uwagę zasługuje system oceniania. Jest on spójny z Wewnątrzszkolnym Systemem Oceniania, jednak nauczyciele uczący w klasach integracyjnych są zobowiązani do dostosowania wymagań edukacyjnych do możliwości ucznia posiadającego orzeczenie. Nauczyciele powinni oceniać dziecko ze specyficznymi potrzebami edukacyjnymi według jego indywidualnych możliwości. Bardzo ważne jest także uwzględnienie w ocenie wkładu pracy, wysiłku i zaangażowania ucznia w wykonanie powierzonych mu zadań i stopień wywiązywania się z obowiązków szkolnych. Stąd też otrzymywane przez uczniów klasy integracyjnej oceny, nie powinny być porównywane, gdyż do każdego ucznia podchodzi się w indywidualny sposób.

Kryteria przyjęcia do oddziału integracyjnego

Do integracyjnego OP i klas integracyjnych SP przyjmowane są na wniosek rodziców (opiekunów prawnych) dzieci posiadające orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, w którym zawarte jest zalecenie edukacji w oddziale integracyjnym. W przypadku dysponowania wolnymi miejscami w klasach integracyjnych prowadzone są przyjęcia uzupełniające.
Podanie o przyjęcie dziecka do klasy integracyjnej składają rodzice (prawni opiekunowie) dziecka od marca danego roku. Dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, które chcą uczyć się w klasie integracyjnej, muszą przejść badanie psychologiczno – pedagogiczne w poradni oraz uzyskać orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego w tego typu klasie. Następnie dyrektor szkoły podejmuje decyzję o przyjęciu dziecka do takiej klasy. Przy podjęciu tej decyzji dyrektor bierze pod uwagę realne możliwości szkoły stworzenia dziecku optymalnych i najlepszych warunków do jego prawidłowego rozwoju. Ważne jest udzielenie odpowiedzi na poniższe pytania:

• Z jakimi problemami dziecko się boryka i czy uzyska w szkole odpowiednią pomoc i wsparcie?
• Jakimi zasobami dysponuje szkoła? Czy posiada odpowiednio wykwalifikowana kadrę pedagogiczną, warunki lokalowe, pomoce naukowe, które umożliwią odpowiednie funkcjonowanie dziecka w placówce?
• Czy problemy i zaburzenia ucznia posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego nie uniemożliwią pracę i prawidłowy rozwój pozostałym uczniom w klasie?

Do klas integracyjnych powinniśmy przyjmować tylko takie dzieci, którym jesteśmy w stanie pomóc. Dla dzieci niepełnosprawnych szkoła nie może być tylko „przechowalnią”, lecz miejscem, gdzie zdobywają umiejętności, wiedzę oraz otrzymują niezbędne wsparcie. Rodzice decydujący się na wybór klasy integracyjnej dla swojego dziecka powinni pamiętać, że głównym i najważniejszym celem klasy integracyjnej jest wspólna nauka i zabawa, która uwrażliwia dzieci pełnosprawne na potrzeby niepełnosprawnych rówieśników, uczy umiejętności akceptacji innych, często odmiennych zachowań i niesienia pomocy w różnych sytuacjach. Wszystkie wartości, jakie uda nam się wpoić uczniom od najmłodszych lat z pewnością zaowocują w przyszłości w ich dorosłym życiu.

Dlaczego warto wybrać klasę integracyjną?

Gdyby przyjrzeć się klasie integracyjnej z boku, to w zasadzie można stwierdzić, że funkcjonuje w taki sam sposób jak każda inna klasa w szkole. Jednak na tle tych klas wyróżnia się pod wieloma względami. Można dostrzec pewne walory, które sprawiają, że ta klasa jest na swój sposób wyjątkowa:

• Mała liczebność klasy sprzyja indywidualizacji pracy dydaktyczno – wychowawczej.
• Obecność pedagoga wspomagającego praktycznie na wszystkich lekcjach, który na bieżąco dostosowuje program nauczania do możliwości uczniów. Wspiera i wspomaga uczniów w pokonywaniu trudności, motywuje do pracy i rozwija ich mocne strony.
• Przygotowanie uczniów niepełnosprawnych do życia w społeczeństwie wśród pełnosprawnych rówieśników. Idea integracji nie dotyczy tylko i wyłącznie edukacji. Ważny jest proces socjalizacji, który ma miejsce nie tylko podczas lekcji, ale przede wszystkim podczas wspólnych wycieczek, zabaw, imprez klasowych, wyjść do teatru czy kina.
• Kontakt uczniów pełnosprawnych z niepełnosprawnymi kształtuje właściwą postawę otwartości na odmienność. Dzieci uczą się traktowania niepełnosprawności jako czegoś naturalnego. Przebywanie ze sobą sprzyja wykształceniu u dzieci postawy tolerancji, akceptacji, empatii oraz gotowości służenia pomocą. Jest to bardzo ważne, ponieważ już początku powinno się przeciwdziałać istniejącym na świecie tendencjom do wykluczania osób niepełnosprawnych ze społeczeństwa. Uczniowie pełnosprawni mają możliwość porównania własnych ograniczeń i trudności z codziennymi zmaganiami osób niepełnosprawnych. Niewątpliwie uczą się wtedy większej pokory i cierpliwości w pokonywaniu swoich życiowych przeszkód oraz szacunku do życia i poszanowania zdrowia.